Zamiarem gminy było wniesienie do przedmiotowej spółki w drodze aportu gruntów. Gmina, nie mając pewności czy wniesienie aportem gruntów do spółki będzie skutkowało zastosowaniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i uznaniem, że w tym zakresie nie działa jako podatnik VAT, wystąpiła do DKIS z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy opisane dostawy są wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (dalej: WDT), do której spółka może zastosować stawkę zero proc W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3–5 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT zwolnienie obejmuje usługi w zakresie opieki medycznej służące: • profilaktyce, • zachowaniu, • ratowaniu, • przywracaniu, Reklama Obecnie obowiązujący system uproszczonego rozliczenia VAT z tytułu importu. Na postawie art. 33a ustawy o VAT przedsiębiorcy, którzy stosują uproszczenia w procedurach celnych, tj. składają zgłoszenie uproszczone (art. 166 Unijnego Kodeksu Celnego (UKC)) lub dokonują wpisu do rejestru zgłaszającego (art. 182 UKC) mają prawo do rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 zakres przedmiotowy ustawy ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego . Od nowego roku obowiązują przepisy unijne dotyczące dokumentowania WDT. Regulacje te przewidziane zostały w tzw. pakiecie Quick fixes. We wpisie pt. WDT od nowego roku – czy faktycznie czeka nas rewolucja? wyjaśniłem, że przepisy unijne nie przewidują możliwości, aby przewóz towarów był wykonywany własnym transportem. Czy w takim razie od nowego roku nie możesz skorzystać ze stawki 0% w takich przypadkach? Na szczęście nie 🙂 Jeżeli nie korzystamy z domniemania przewidzianego przepisami unijnymi, to możemy potwierdzić nasze prawo do stawki 0% na podstawie wciąż obowiązujących przepisów ustawy o VAT. Poniżej znajdziesz wyjaśnienie w jaki sposób potwierdzić stawkę 0% jeżeli wywozu towarów własnym środkiem transportu dokonuje sprzedający lub kupujący (tj. transport odbywa się bez pośrednictwa przewoźnika). Jakie dokumenty muszę zgromadzić przewożąc towary własnym transportem? Odpowiednie uregulowanie przewidziano w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT. Na jego podstawie wymagane jest posiadanie: specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku; dokumentu potwierdzającego wywóz towarów. Czy takie same dokumenty są wymagane przy przewozie towarów przez dostawcę, jak i przez nabywcę? Wskazany wyżej przepis dotyczy zarówno przypadku, gdy towary wywożone są własnym środkiem transportu przez dostawcę, jak i przez nabywcę. Co zawiera specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku? Przepisy nie wskazują jakie elementy ma zawierać specyfikacja oraz w jakiej postaci ma zostać sporządzona. Powinno z niej jednak wynikać jakie konkretnie towary zostały przetransportowane, w jakiej ilości, ewentualnie jak zostały zapakowane (ilość palet, paczek). Najlepiej moim zdaniem informacje te ująć w opisanym niżej dokumencie potwierdzającym przewóz towarów. Wówczas wystarczy posiadanie tylko tego dokumentu. Dokument potwierdzający wywóz towarów W art. 42 ust. 4 ustawy o VAT szczegółowo wskazano co taki dokument musi zawierać: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy; określenie towarów i ich ilości; potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Jak widzisz, dokument ten potwierdza wszystkie istotne informacje dotyczące wywozu towarów z Polski. Przygotowałem dla Ciebie przykładowy, edytowalny wzór takiego dokumentu, możesz go pobrać zapisując się na moją listę mejlingową, korzystając z poniższego formularza: Do kiedy muszę zgromadzić dokumenty? Dokumenty te musisz zgromadzić przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. 15 marca dokonujesz sprzedaży towarów (meble) na rzecz podatnika niemieckiego (który podał Ci swój numer VAT UE). Podmiot ten wywozi towary własnym samochodem osobowym. wskazane wyżej dokumenty zgromadzić musisz do 25 kwietnia. Co jeśli nie zgromadzę dokumentów w terminie? Wówczas nie wykazujemy WDT w rozliczeniu za dany okres. Zastosowanie znajduje art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, a przepis ten pozwala nam zgromadzić dokumenty w późniejszym terminie. Sposób postępowania zależy wówczas od tego czy rozliczasz się kwartalnie czy miesięcznie. Przy rozliczeniu kwartalnym: jeżeli nie zgromadzisz dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji za następny okres rozliczeniowy, to musisz wykazać tę dostawę z krajową stawką VAT (najczęściej 23%). Kontynuując poprzedni przykład, dokumenty zgromadzić musisz do 25 lipca (upływ terminu do złożenia deklaracji VAT za drugi kwartał). Jeżeli do tego czasu nie zgromadzisz dokumentów, to musisz wykazać transakcję ze stawką 23%. Przy rozliczeniu miesięcznym: jeżeli nie zgromadzisz dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy (2 miesiące), to musisz wykazać tę dostawę z zastosowaniem odpowiedniej stawki VAT. Kontynuujemy poprzedni przykład, tylko przy założeniu rozliczeń miesięcznych. Dokumenty musisz zgromadzić do 25 czerwca (upływ terminu do złożenia deklaracji za maj). Jeżeli do tego czasu nie zgromadzisz dokumentów, to musisz wykazać transakcję ze stawką 23%. Jeżeli upłynął termin do złożenia deklaracji za okres, w którym miało miejsce WDT, to późniejsze zgromadzenie tych dokumentów pozwala Ci na zastosowanie stawki 0%. Przy czym stosujesz ją w okresie rozliczeniowym, w którym miała miejsce WDT – a więc korygujesz odpowiednio deklarację VAT oraz informację podsumowującą (art. 42 ust. 12a ustawy o VAT). Inne tematy, które mogą Cię zainteresować: Objaśnienia Ministra Finansów dotyczące WDT wydane 17 grudnia 2020 roku stanowią usystematyzowanie dotychczasowej praktyki stosowania przepisów w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Należy przypomnieć, że objaśnienia nie dotyczą wszystkich warunków zastosowania stawki VAT 0%, a jedynie jednego z nich. MF odniosło się do sytuacji, gdy towary zostały wysłane lub przetransportowane przez dostawcę z państwa członkowskiego UE do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Wybór podstawy prawnej dla dokumentowania dostarczenia towarów Podatnik, który dokonuje WDT na terytorium innego kraju członkowskiego UE może w celu udokumentowania dostarczenia towarów do nabywcy dokonać wyboru i stosować: przepisy Rozporządzenia 282/2011 (dalej: Rozporządzenie), które zostały dodane Rozporządzeniem 2018/1912, alboprzepisy ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). Posiadanie dokumentów wskazanych w Rozporządzeniu lub ustawie o VAT tworzy domniemanie, że podatnik dostarczył towary do kontrahenta na terytorium innego kraju członkowskiego UE. Natomiast w razie braku ich posiadania nie można przyjąć domniemania odwrotnego, że podatnik nie dostarczył towarów do kontrahenta w innym państwie członkowskim UE. Wybrana podstawa prawna wymusi posiadanie odpowiednich dowodów Objaśnienia podatkowe w zakresie WDT potwierdzają stanowisko Ministra Finansów zawarte w interpretacjach indywidualnych, np. w interpretacji Dyrektora KIS z dnia 9 września 2020 roku o znaku Zgodnie z nimi podatnik po 1 stycznia 2020 roku nadal ma wybór pomiędzy stosowaniem przepisów Rozporządzenia a ustawy o VAT. Stanowisko to jest korzystne zwłaszcza dla tych podatników, którzy dysponują dowodami dostarczenia towarów do kontrahentów zgodnie z zasadami obowiązującymi przed dniem 1 stycznia 2020 roku. Rodzaje dowodów wywozu towarów zawarte w Rozporządzeniu Przepisy Rozporządzenia zawierają dwie grupy dowodów, które potwierdzają dostarczenie towarów przez podatnika do kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Pierwsza z nich to dowody grupy A, czyli dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak: podpisany list przewozowy CMR;konosament;faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów. Drugi zbiór stanowią dowody grupy B, a więc: polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów;dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport;dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, np. notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie produktów w tym państwie członkowskim. Sprzedawca zobowiązany jest do posiadania dwóch dowodów z grupy A lub pojedynczego dowodu z grupy A oraz pojedynczego dowodu z grupy B. Jeżeli dostawy produktów dokonuje nabywca (lub osoba trzecia na jego rzecz), to sprzedawca musi dysponować oświadczeniem nabywcy, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz kupującego. Nabywca towarów zobowiązany jest do dostarczenia podatnikowi oświadczenia do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Jak wyjaśnia Minister Finansów termin ten ma charakter instrukcyjny, a więc w razie opóźnienia w jego dostarczeniu podatnik nadal ma prawo do zastosowania stawki 0%. Nabywca i sprzedawca powinni stanowić niezależne podmioty Dowody z grupy A oraz B wydane od sprzedawcy oraz nabywcy muszą być niezależne od siebie nawzajem. Dwóch stron nie uznaje się za „niezależne”, jeżeli posiadają tę samą osobowość prawną lub też między nimi istnieją powiązania: o charakterze rodzinnym;inne niż rodzinne bliskie powiązania o charakterze osobistym;organizacyjne;własnościowe;w zakresie członkostwa;finansowe;prawne. Dowody w formie elektronicznej i papierowej Dowody grupy A oraz B wymienione w Rozporządzeniu podatnik może posiadać w dowolnej formie. Może to być wydruk papierowy, ale również dokument udostępniony drogą elektroniczną (np. e-mail, skan lub faks dokumentu). Wywóz towarów własnymi środkami transportu Objaśnienia zawierają również wskazówkę dla podatników dokonujących dostawy towarów własnym środkiem transportu. W takim przypadku niemożliwe będzie pozyskanie dwóch niezależnych dowodów od sprzedawcy oraz od nabywcy. W związku z powyższym podatnik powinien stosować przepisy ustawy o VAT. Rodzaje dowodów wywozu towarów zawarte w ustawie o VAT Art. 42 ust. 3 ustawy o VAT zawiera dwie grupy dowodów, które podatnik zobowiązany jest posiadać w celu udowodnienia dostarczenia towarów do nabywcy w innym państwie członkowskim. Grupa pierwsza to dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, tj.: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS);konosament stanowiący list przewozowy przy transporcie towarów drogą morską;Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy;Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym. Grupę drugą stanowi specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Jest to wyliczenie, które podatnik może sporządzić w formie odrębnego dokumentu lub może nim dysponować w ramach wystawionej faktury. Należy pamiętać, że w każdym przypadku kluczowe jest osiągnięcie celu, jakim jest możliwość identyfikacji towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Dostawa towarów własnym środkiem transportu zgodnie z ustawą o VAT W przypadku dostawy towarów własnym środkiem transportu na zasadach regulowanych ustawą o VAT podatnik, oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk towarów, powinien posiadać dodatkowe dowody. Może to być dokument zawierający co najmniej: imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;określenie towarów i ich ilości;potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dostawcy;rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Dokumenty uzupełniające wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT Przepisy ustawy o VAT w art. 42 ust. 11 zawierają również przykładową listę dowodów uzupełniających. Podatnik powinien je posiadać, jeśli dowody określone powyżej nie wskazują jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do nabywcy. Są to np.: korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;dokument potwierdzający zapłatę za towar (z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku – inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania);dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dostawcy. Obalenie domniemania wywozu towarów przez organy podatkowe Organy podatkowe mogą obalić domniemanie dostarczenia przez podatnika towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Ciężar wykazania, że choć podatnik posiada dowody określone w Rozporządzeniu lub ustawie o VAT, ale w rzeczywistości towary nie zostały wysłane lub przetransportowane do nabywcy, spoczywa na organie podatkowym. Domniemanie można zatem obalić, gdy przy istnieniu niezbędnych przesłanek organy podatkowe wykażą, że towary nie zostały w rzeczywistości wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium UE. Taka sytuacja może przykładowo mieć miejsce, gdy organy podatkowe stwierdzą podczas kontroli, że towary nadal znajdują się w magazynie dostawcy. Podobnie będzie, gdy organy podatkowe powezmą wiedzę o incydencie w trakcie transport, w wyniku którego towary uległy zniszczeniu przed opuszczeniem terytorium kraju. W celu skutecznego obalenia domniemania nie jest jednak wystarczające stwierdzenie, że zachodzi podejrzenie powyższych uchybień w zakresie transportu. Obalenie domniemania może nastąpić tylko wtedy, gdy organy podatkowe są w posiadaniu dowodów, z których wynika, że wysyłka lub transport towarów nie miały miejsca. WDT wymaga ciągłego monitorowania praktyki stosowania przepisów Kwestie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i możliwości zastosowania stawki VAT 0% wymagają ciągłego analizowania orzecznictwa oraz nowych interpretacji. Będziemy na bieżąco śledzić praktykę stosowania przepisów dotyczących dokumentowania WDT w celu zastosowania przez podatników stawki 0%. Gdy tylko dostępne będą nowe ciekawe wnioski w tym zakresie, niezwłocznie Państwa o tym poinformujemy. W razie dodatkowych pytań lub wątpliwości uprzejmie prosimy o kontakt. Autor:Maciej Kozub, Specjalista ds. podatku VAT Wir verwenden Cookies auf unserer Website./We use cookies on our website./Używamy plików cookie na naszej stronie internetowej. Od 1 stycznia 2021 r. czeka nas rewolucja w handlu z Wielką Brytanią. Przyczyną jest oczywiście brexit. Z dzisiejszego wpisu dowiesz się jakie skutki wywoła on w VAT. Aby opracowanie było czytelne, to w tym artykule opisuję jedynie przypadki, gdy transakcja odbywa się pomiędzy podatnikami (jeżeli wymagane, to również zarejestrowanymi do VAT UE). Nie opisuję tutaj sposobu rozliczania świadczeń na rzecz konsumentów. Okres przejściowy od 1 lutego do 31 grudnia 2020 r. Kwestie związane z wystąpieniem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej regulowane są umową o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Dalej będę ją nazywał po prostu umową. Formalnie brexit miał miejsce 31 stycznia 2020 r. W odniesieniu do szeregu kwestii wprowadzono jednak okres przejściowy trwający do 31 grudnia 2020 r. (art. 126 umowy). Okres ten dotyczył również VAT. Jeżeli więc na przestrzeni 2020 r. dokonywaliśmy dostaw towarów do Wielkiej Brytanii, to rozpoznawaliśmy je zasadniczo jako WDT. Natomiast nabycia towarów z Wielkiej Brytanii stanowiły zasadniczo WNT. Transakcje od 1 stycznia 2021 r. Wpis ten podzielimy sobie na następujące rodzaje transakcji jakie mogą wystąpić od 1 stycznia 2021 r. dostawy, w ramach których towary są wywożone do Wielkiej Brytanii (sprzedaż towarów); zakupy, w ramach których towary są przywożone z Wielkiej Brytanii do UE (zakup towarów); usługi, które świadczymy na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii (świadczenie usług); usługi, które nabywamy od podmiotu z Wielkiej Brytanii (nabycie usług). W umowie przewidziano, że jeszcze przez co najmniej 4 lata odmienny status będzie miała Irlandia Północna. Zatem wszystkie powyższe transakcje rozważymy też w kontekście kontaktów handlowych z Irlandią Północną. Handel z Wielką Brytanią Zgodnie z art. 127 ust. 1 umowy, do końca 2020 r. prawo UE miało zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium. Z tego względu w okresie przejściowym na gruncie VAT podmioty z Wielkiej Brytanii traktowaliśmy jako podatników podatku od wartości dodanej. Od 1 stycznia 2021 r. Wielką Brytanię traktujemy jako państwo trzecie. Zatem na gruncie VAT handel z tym państwem będzie rozliczany tak jak np. z Rosją, Chinami, czy USA. Natomiast podatnicy z tego kraju, w ramach nomenklatury z ustawy o VAT, będą podatnikami podatku o podobnym charakterze. Sprzedaż towarów do Wielkiej Brytanii Eksport towarów Jeżeli dokonasz dostawy towarów, które zostaną wysłane do Wielkiej Brytanii, to taka transakcja będzie stanowiła eksport towarów. Przy eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy, chyba że wcześniej otrzymasz zaliczkę. Możesz do takiej dostawy lub zaliczki zastosować stawkę 0%, pod warunkiem że towary zostaną wywiezione poza UE i w odpowiednim terminie otrzymasz dokument IE-599 (dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza UE). Transakcję taką w cz. ewidencyjnej JPK wykażesz w polu K_22, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_22. A co w przypadku, gdy transport rozpoczął się w grudniu a towar dojechał do Wielkiej Brytanii w styczniu? Wówczas stosujemy art. 51 umowy, który stanowi, że decydujący jest moment rozpoczęcia transportu. W takim przypadku transakcję rozpoznamy jako WDT. Dostawa z montażem Inaczej musisz rozpoznać transakcję jeżeli dokonasz dostawy towaru z jego montażem w Wielkiej Brytanii (np. sprzedajesz linię produkcyjną montowaną przez Ciebie w tym państwie). Wówczas stosujemy art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym transakcja podlega VAT w państwie, w którym towar jest montowany. W takim przypadku formalnie dokonujesz dostawy towaru poza terytorium kraju. W cz. ewidencyjnej JPK wykażesz taką transakcję w polu K_11, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_11. Nie wykazujesz jej w informacji podsumowującej. Zakup towarów z Wielkiej Brytanii Jeżeli dokonasz zakupu towaru, który zostanie przywieziony do UE z Wielkiej Brytanii, to taka transakcja będzie stanowiła dla Ciebie import towarów. Konieczne będzie dokonanie zgłoszenia celnego i rozliczenie cła oraz VAT. Obowiązanym do rozliczenia VAT od importu towarów jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła (tj. zasadniczo zgłaszający). Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje zasadniczo z chwilą powstania długu celnego. Podatek należny w przypadku importu towarów może być wykazywany na 3 sposoby, tj. w: zgłoszeniu celnym (art. 33 ustawy o VAT); deklaracji VAT (art. 33a); deklaracji importowej (art. 33b). Jeżeli rozliczasz import przy zastosowaniu art. 33a ustawy o VAT, to podstawę opodatkowania oraz podatek należny wykażesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_25 i K_26, a zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polach P_25 i P_26. Świadczenie usług na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii Jeżeli chodzi o świadczenie usług to wielkiej rewolucji nie ma. Postępujemy jak dotychczas, z tym że kontrahenta brytyjskiego traktujemy jako podmiot spoza UE. W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu brytyjskiego, w pierwszej kolejności określić musisz miejsce (kraj) opodatkowania usługi. Jeżeli miejscem opodatkowania będzie Polska, to opodatkowujesz świadczenie wg stawki krajowej (np. usługa związana z nieruchomością położoną w Polsce). Jeżeli natomiast z tych reguł wyjdzie Ci, że usługa podlega VAT poza Polską, to rozpoznajesz tzw. eksport usług. Wówczas przy wystawianiu faktury nie musisz wskazywać nr VAT kontrahenta brytyjskiego. W cz. ewidencyjnej JPK wartość takiej usługi pokazujemy jedynie w polu K_11 (pomijamy pole K_12 ponieważ Brytyjczyk nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej). W cz. deklaracyjnej JPK pokazujemy zbiorczo wartość takich usług w polu P_11. Usługi nie wykazujemy w informacji podsumowującej ponieważ Brytyjczyk nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej. Nabycie usługi od podmiotu z Wielkiej Brytanii Jeżeli chodzi o nabywanie usług to tutaj również rewolucji nie ma. Zasadniczo najczęściej takie nabycie będzie stanowiło dla Ciebie import usług. Oczywiście najpierw ustal czy w ogóle dochodzi do importu usług. Jeżeli faktycznie dokonasz importu usług od podmiotu z Wielkiej Brytanii, to podstawę opodatkowania i podatek należny wykazujesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_27 i K_28, natomiast w cz. deklaracyjnej JPK zbiorczo w polach P_27 i P_28. Pola K_29, K_30 oraz P_29, P_30 pomijasz ponieważ usługodawcą nie jest już podatnik podatku od wartości dodanej. Handel z Irlandią Północną W umowie przewidziano dodatkowy Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej. Zgodnie z art. 8 protokołu na potrzeby handlu towarowego prawo UE stosowane jest w dalszym ciągu w odniesieniu do Irlandii Północnej. Prawa UE nie stosujemy natomiast w zakresie usług. Takie rozwiązanie ma trwać przez 4 lata, ale istnieje opcja jego przedłużenia (art. 18 ust. 5 protokołu). Sprzedaż towarów do Irlandii Północnej Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów Jeżeli dokonasz dostawy towaru wysyłanego do Irlandii Północnej, to taka transakcja może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Musi ona jednak spełnić wszystkie przesłanki wymienione w art. 13 ustawy o VAT. W szczególności w odniesieniu do nabywcy towarów. Z zasady ten nabywca musi być zidentyfikowany do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. I tutaj uwaga! Do podmiotów z Irlandii Północnej stosowany będzie nowy prefiks. Zamiast dotychczasowego GB, numer VAT takiego kontrahenta poprzedzamy prefiksem XI (art. 215 dyrektywy VAT). Jeżeli spełnisz warunki określone w art. 42 ustawy o VAT, to do dostawy możesz zastosować stawkę 0%. Taka transakcja podlega wykazaniu w cz. ewidencyjnej JPK w polu K_21 oraz zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polu P_21. Wykazujesz ją również w informacji podsumowującej z użyciem prefiksu XI. Dostawa z montażem Może być tak, że dokonasz dostawy towarów z montażem – np. sprzedaż linię produkcyjną, którą montujesz i uruchamiasz w Irlandii Północnej. Wówczas transakcja ta stanowi dostawę towarów poza terytorium kraju. W cz. ewidencyjnej JPK wykażesz taką transakcję w polu K_11, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_11. Nie wykazujesz jej w informacji podsumowującej. Zakup towarów z Irlandii Północnej Jeżeli kupisz towar od podatnika z Irlandii Północnej i zostanie on przywieziony do Polski, to taka transakcja będzie dla Ciebie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Podstawę opodatkowania i podatek należny w cz. ewidencyjnej JPK wykażesz odpowiednio w polach K_23 i K_24 oraz zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polach P_23 i P_24. Jeżeli podmiot irlandzki jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, to WNT musisz wykazać również w informacji podsumowującej i posłużyć się numerem VAT dostawcy z prefiksem XI. Świadczenie usług na rzecz podmiotu z Irlandii Północnej W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu z Irlandii Północnej, w pierwszej kolejności określić musisz miejsce (kraj) opodatkowania usługi. Jeżeli miejscem opodatkowania będzie Polska, to opodatkowujesz świadczenie wg stawki krajowej (np. wykonujesz usługę transportową, której trasa przebiega w całości w Polsce). Jeżeli natomiast z tych reguł wyjdzie Ci, że usługa podlega VAT poza Polską, to rozpoznajesz tzw. eksport usług (np. usługa doradcza dla takiego podmiotu). Wówczas przy wystawianiu faktury nie musisz wskazywać nr VAT kontrahenta irlandzkiego. W cz. ewidencyjnej JPK wartość takiej usługi pokazujemy jedynie w polu K_11 (pomijamy pole K_12 ponieważ podmiot z Irlandii Północnej na potrzeby transakcji usługowych nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej). w cz. deklaracyjnej JPK pokazujemy zbiorczo wartość takich usług w polu P_11. Usługi nie wykazujemy w informacji podsumowującej ponieważ podmiot z Irlandii Północnej nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej (status ten ma jedynie w odniesieniu do transakcji towarowych). Nabycie usługi od podmiotu z Irlandii Północnej W przypadku nabycia usługi najczęściej będziesz mieć do czynienia z importem usług. Oczywiście najpierw ustal czy w ogóle dochodzi do importu usług. Jeżeli faktycznie dokonasz importu usług od podmiotu z Irlandii Północnej, to podstawę opodatkowania i podatek należny wykazujesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_27 i K_28, natomiast w cz. deklaracyjnej JPK w polach P_27 i P_28. Pola K_29, K_30 oraz P_29, P_30 pomijasz ponieważ usługodawcą nie jest już podatnik podatku od wartości dodanej (podmiot ten uznaje się za podatnika unijnego jedynie w obrocie towarowym). Inne tematy, które mogą Cię zainteresować: Sprzedaliśmy towar firmie litewskiej. Otrzymaliśmy od niej oświadczenie, że własnym samochodem wywozi towar na Litwę. Czy uprawnia nas to do zastosowania stawki zero proc. VAT? A co w sytuacji, gdy firma litewska oświadcza, że wywozi towar na Litwę, a w rzeczywistości tego nie robi, lub nabyty towar bez naszej wiedzy po krótkim czasie wraca do Polski? – pyta czytelniczka. Jedną z czynności podlegających w Polsce opodatkowaniu VAT jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (zob. art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT). Takie dostawy są co do zasady opodatkowane VAT według stawki zero proc. (zob. art. 42 ust. 1 ustawy o VAT). Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (zob. art. 13 ust. 1 ustawy o VAT). Aby doszło do WDT, co do zasady, muszą być spełnione dodatkowe warunki (zakładam, że warunki te są w przedstawionym stanie faktycznym spełnione). Także stosowanie stawki zero proc. do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów jest możliwe pod pewnymi warunkami >patrz tabela. Nie tylko specyfikacja Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem WDT bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT (tj. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku), powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; 2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3) określenie towarów i ich ilości; 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu, w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Zerowa stawka dla WDT tylko po spełnieniu warunków Rzeczpospolita Oświadczenie nie wystarczy Jak widać, samo tylko oświadczenie, że firma litewska wywozi towar własnym samochodem, nie jest wystarczające do zastosowania do WDT stawki zero proc. VAT. Konieczne jest, co do zasady, sporządzenie wskazanego powyżej dokumentu zawierającego między innymi potwierdzenie przyjęcia towarów przez firmę litewską do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (np. na terytorium Litwy). Jeżeli zatem podatnik nie będzie posiadać dokumentu, o którym mowa (lecz jedynie oświadczenie litewskiej firmy o wywozie), to nie będzie uprawniony do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką zero proc. (chyba że uzyska inne dokumenty potwierdzające dostawę wewnątrzwspólnotową, czyli tzw. dokumenty pomocnicze – zob. art. 42 ust. 11 ustawy o VAT). Dostawa dla litewskiej firmy będzie zatem w takim przypadku opodatkowana stawką krajową (najprawdopodobniej 23 proc.). Tylko jeżeli podatnik uzyska wskazany dokument (oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku), będzie mógł zastosować do WDT stawkę zero proc. VAT. Do zastosowania stawki zero proc. nie uprawnia podatnika otrzymanie nierzetelnego dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT (zob. przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 17 czerwca 2015 r., I SA/Gd 606/15), np. wskazującego przewiezienie towarów na Litwę w sytuacji, gdy towary te w istocie nie opuściły Polski. Jeżeli zatem firma litewska faktycznie nie wywozi towaru z Polski, to dostawa dla tej firmy jest opodatkowana VAT według stawki krajowej (zapewne 23 proc.) Z powrotem w Polsce Inna sytuacja będzie miała miejsce, gdy towar nabyty przez litewską firmę jest faktycznie przemieszczany na Litwę (do miejsca przeznaczenia wskazanego w dokumencie, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT), a następnie jest sprzedawany do Polski lub przemieszczany z powrotem do Polski celem późniejszej sprzedaży. W takim przypadku – jeśli podatnik będzie posiadać specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT – będzie miał prawo do zastosowania stawki zero proc., a więc wystawienia faktury z tą właśnie stawką. Autor jest doradcą podatkowym Aby dokumentować prawo do stosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, konieczne jest gromadzenie albo dokumentów określonych polskimi przepisami, albo dokumentów określonych przepisami unijnymi. Nie ma potrzeby gromadzenia obu rodzajów dokumentów. Od 1 stycznia 2020 r. istnieją dwie grupy przepisów określających zasady, na jakich podatnicy - w celu zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów - mogą dokumentować fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Są to: przepisy zawarte w art. 42 ustawy o VAT - treść tych przepisów jak na razie nie zmieniła się w stosunku do przepisów obowiązujących w 2019 r., w związku z epidemią koronawirusa Sejm zawiesił prace nad projektem, który miał wprowadzić przepisy UE, przepisy art. 45a rozporządzenia 282/2011. Polecamy: VAT 2020. Komentarz Polecamy: Biuletyn VAT Nie jest jednak tak, że podatnicy są obowiązani do stosowania obu tych grup przepisów. Z komunikatu Ministerstwa Finansów z 31 grudnia 2019 r. wynika bowiem, że w istocie podatnikom przysługuje prawo wyboru, które z tych przepisów stosują. W komunikacie tym czytamy, że: (…) rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne. A zatem nie ma przeszkód, aby w zakresie dokumentowania dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju prawo do stosowania stawki 0% było dokumentowane na dotychczasowych zasadach wynikających z przepisów art. 42 ustawy o VAT. W takim przypadku nie ma potrzeby kompletowania dokumentów określonych przepisami art. 45a rozporządzenia 282/2011. Należy zastrzec, że część dokumentów wymienionych w art. 42 ustawy o VAT jest jednocześnie dokumentami wymienionymi w art. 45a rozporządzenia 282/2011. Z drugiej strony podatnicy mają prawo stosować w tym zakresie przepisy art. 45a rozporządzenia 282/2011. W takim razie nie ma potrzeby kompletowania dokumentów określonych przepisami art. 42 ustawy o VAT. 1. Dokumentowanie stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych na podstawie polskiej ustawy Z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że w przypadkach gdy przewóz jest zlecany przewoźnikowi, wymagane są, co do zasady, dwa dokumenty. Są to: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Z kolei w przypadku wywozu towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT wynika konieczność posiadania specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentu zawierającego dane wskazane w art. 42 ust. 4 pkt 1-5 ustawy o VAT. Są to następujące dane: 1) imię i nazwisko lub nazwa oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; 2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3) określenie towarów i ich ilości; 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. W obu przypadkach istnieje możliwość dowodzenia wywozu towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju za pomocą tzw. dokumentów pomocniczych. Są nimi - jak wynika z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT - w szczególności: korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania, dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. 2. Dokumentowanie stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych na podstawie przepisów rozporządzenia UE 282/2011 Zasady dokumentowania WDT od 1 stycznia 2020 r. reguluje również art. 45a rozporządzenia 282/2011. Tabela. Przypadki, gdy możemy domniemywać, że towary zostały dostarczone według rozporządzenia UE Sposób transportu towarów Sposób dokumentowania, który pozwala domniemywać, że towary zostały dostarczone Rodzaj dopuszczalnych dowodów 1 2 3 Towary zostały wysłane lub przetransportowane przez sprzedawcę lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz Sprzedawca musi posiadać: ● co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody wskazane w pkt 1 kol. 3, które zostały wydane przez dwie różne strony, niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo ● dowolne, pojedyncze dowody wskazane w pkt 1 kol. 3 wraz z dowolnymi, pojedynczymi, niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami wymienionymi w pkt 2-4 kol. 3, potwierdzającymi wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy. 1) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów 2) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów 3) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia 4) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim. Towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy Sprzedawca musi posiadać: ● pisemne oświadczenie nabywcy potwierdzające, że towary zostały wysłane lub przetransportowane oraz wskazujące państwo członkowskie przeznaczenia towarów; nabywca dostarcza sprzedawcy oświadczenie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa, oraz ● co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody wskazane w pkt 1 kol. 3, które zostały wydane przez dwie różne strony, niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub dowolny pojedynczy dowód wskazany w pkt 1 kol. 3 wraz z dowolnymi, pojedynczymi, niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami wskazanymi w pkt 2-4 kol. 3, potwierdzającymi transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy. Trudno jednak wskazać, w jaki sposób zdobyć np. dokumenty urzędowe (wymienione w kol. 3 pkt 3 tabeli) wydane przez organ władzy publicznej, o których mowa w rozporządzeniu 282/2011. Zasady obowiązujące w tym zakresie wynikają bowiem z przepisów innych państw członkowskich. Zauważyć jednak należy, że w żadnym razie nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w kol. 3 tabeli. W konsekwencji w przypadku problemów z uzyskaniem dokumentów urzędowych wydanych przez organ władzy publicznej można je zastąpić jednym z pozostałych dokumentów wymienionych w kol. 3 tabeli. Podstawa prawna: art. 42 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - z 2020 r. poz. 106; z 2020 r. poz. 568 art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - DUUEL z 2011 r. Nr 77, poz. 1; DUUEL z 2019 r. Nr 313, poz. 14 Tomasz Krywan, doradca podatkowy

art 42 ustawy o vat